ηλιοκόσμητος

ἡλιοκόσμητος, -ον (Μ)

φρ. «οὐρανός ἡλιοκόσμητος» — ουρανός που στολίζεται από τον ήλιο, λαμπερός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ηλιο-* + -κοσμητος (< κοσμώ «στολίζω»), πρβλ. αδια-κόσμητος, α-κόσμητος].